Vrijdag verder met de keukentafel. Tussendoor af en toe kijken hoe het met Gaia gaat, die met 40° koorts op de bank ligt thuis. Linde blijkt de manier waarop ik de randen wilde frezen verkeerd begrepen te hebben en de plaats van de poot blijkt toch ook wel redelijk waar ik hem dacht. Kunnen we tenminste weer verder. Eerst de wandmontage definitief gemaakt met de twee aluminium strippen. Een cm hoger monteren dan het aanrecht blijkt voldoende ruimte te geven voor de mandjes die onder de tafel moeten komen. Op de kastjes komt nog een plaatje glas om beschadiging van de verf te voorkomen en toch de juiste kleur te hebben. We lijmen de versterking bij de poot er onder als twee hele planken. Dan de twee ontbrekende zijden van de poot er aan maken. Om de problemen, die we met de zijkanten hadden te voorkomen, daar maar veren in gezaagd. Dat blijkt ook niet afdoende, want een zestal zware lijmtangen die net even scheef staan weten de veer toch wel wat scheef te kunnen wringen. Het is maar een halve mm, maar toch niet mooi. Na droging dus maar weer naar de van-dikte bank van Frank om dit recht te breien.

's-Avonds een mailtje gestuurd naar Maria Claudia Rey, waar we al heel lang geen contact meer mee hebben. Haar dochter Maren is vandaag 17 geworden. Die heeft toen ze twee was Leander nog in een paraplu-wagentje op de Efteling voortgeduwd. Met wat googelen kom ik er achter dat ze behoorlijk goed moet zijn in acrobatische gymnastiek. Ze won vorig jaar tenminste een internationale wedstrijd in Bulgarije. Hier is een reportage van TV waar ze aardig in beeld komt. Op het plaatje hiernaast mag ze haar maatje in de lucht houden...

Zaterdag heel mooi weer om in de tuin te werken. De voortuin had de afgelopen week al veel nieuwe planten gekregen, maar er was nog wel wat de doen. De betonnen sokkels van de linker poten van de hoefslag gaan we gebruiken voor een scherm om de daarachter geplande parkeerplaats aan het oog te onttrekken, maar de rechter willen we wel van af. Ze met de trekker eruit tillen heeft allen tot gevolg dat de voorwielen van de trekker de lucht in gaan. Na rondom flink graven geen verschil. Echt Frank, iets te degelijk gemaakt wellicht? Dan maar aan een kant diep graven om te kijken tot hoever het beton de grond in gaat. Dat blijkt ca. 70 cm te zijn. Lumineus idee: zware ketting er omheen leggen en aan de trekker binden. Aanloopje... en jawel het ding kiept en is er vervolgens prima uit te tillen. Tweede net zo en we hebben een flink gat om het overschot aan aarde in te dumpen.

Zondag verder met de keukentafel. De niet helemaal goed gelijmde poot was al weer met de van-dikte bank in het gareel geschaafd. De laatste twee delen er met veren opgelijmd, waarbij er weer een net helemaal 100% zit. Ook dat is echter gemakkelijk vlak te schaven. Daarna de hoekjes om de poot vast te zetten en de schuine plankjes er in gemaakt. Met Frank wat zware schroeven van 110 mm geruild en de zaak kan in elkaar. Linde werkt aan de finishing touch door acht driehoekige plankjes te maken ter opvulling van de ruimte tussen de poot en de schuine plankjes. Niet echt nodig, maar het verbergt de schroeven en de metalen hoekjes voor de nieuwsgierigen die onder de tafel kijken. De onderkant is nu minstens zo fraai als de bovenkant. Prettig voor de katten, al zien die ook de bovenkant heel geregeld, want waar het eigenlijk niet mag lig je het lekkerste. Dan de lengte van de poot proberen op te meten. Dat is met de ongelijke tegels niet helemaal gemakkelijk. We komen tot een lengte en zagen die in eerste instantie maar twee mm langer af. Dat was dus eigenlijk iets te klein en met een viltje er onder precies goed... Je moet ook af en toe mazzel hebben. En hij mag ook wel een beetje aflopen.