Stand per week 24. De bouwput is uitgegraven.

Omdat de kraanmachinist ernaar vroeg vorige week, toch maar Essent gebeld om te vragen of ze misschien weten waar de stroomkabel loopt. Dat blijkt zo niet te werken. Ik wordt doorverwezen naar Klic. Daar kan je via de telefoon of via internet de graaflokatie opgeven. Binnen een kwartier heb je een keurig overzicht op je fax met alle betrokken netwerkbeheerders, inclusief de namen van de betrokken medewerkers en hun doorkiesnummers. Kan je bellen, maar als je niets doet krijg je binnen drie werkdagen een opgave met tekeningen thuis. Het blijken acht beheerders te zijn. De lijst van Klic heb ik om 16:04 op de fax en drie bedrijven reageren nog dezelfde dag/avond ook met de fax. Ik krijg twee enveloppen met tekeningen bij Frank in de bus (waar ik om gevraagd heb) en drie in Hellevoetsluis. Feitelijk weet ik als we zaterdag gaan graven inderdaad hoe het ongeveer zit. Er zitten de originele veldschetsen bij en dat levert een leuk stukje historie op. Het huis blijkt op 28 oktober 1959 aangesloten te zijn middels een 4 * 10 mm² kabel. We zullen dus voor een woonhuis niet om stroom verlegen zitten. Gas ligt er al vanaf 10 februari 1993, maar we hebben nog nooit wat afgenomen/betaald. De kost gaat daar wel erg voor de baat uit... Telefoon is aangelegd op 1 augustus 1973 en water op 22 augustus 1974. Dus waar het eerste jaar het water vandaan gekomen is, moet ik nog eens navragen bij Frank. Al met al een goede score, met als enige minpuntje dat slechts twee van de acht bedrijven de opgave op het gevraagde adres afleverden.

Vrijdag al vroeg naar Etten omdat de laatste container voor steenpuin wordt gebracht. Dat blijkt deze keer een hogere te zijn en van een ander AVR bedrijf. Dat zal lastig worden om het laatste stuk te vullen als de deuren al dicht zijn. Eerst maar het laatste restje slooppuin verwijderen van het terras. Ondanks dat het al een keer door de hand gegaan is bij het afscheiden van de hele stenen komen er toch nog twee kruiwagens met zand van de stenen af. Dat hoort niet in de container en dan ben je weer een tijdje zoet. Ik hoor de hele tijd kinderstemmen in de verte en moet daar toch even het fijne van weten.

In de tuin van Frank wordt de generale repetitie gehouden van de midzomernachtsdroom van Shakespeare, dat de klas van Jonathan volgende week donderdag avond ten tuin-tonele gaat brengen. Het is toch ongelofelijk dat de tuin begin maart nog gewoon een wei was en dat nu de heuvel met toneel en doolhof al helemaal groen begroeid is.

Verder de rest van de dag besteed met het doen van boodschappen, waaronder de aanschaf van een nieuwe DeWalt zaagtafel. Het nieuwste type, die door kantelen van de tafel in een afkortmachine veranderd kan worden. Dat hebben we ten eerste hard nodig en ook wel verdiend met het slopen in eigen beheer.

Vrijdag avond met Jonathan nog bezig geweest de stronk van de berk terug te brengen tot een hanteerbaar geval. Daarbij stuit Jonathan op een vreemd wit voorwerp van aardewerk. Het lijkt wel een kandelaar (linker foto in het midden) en zit aan de zijkant tussen de wortels van de boonstronk. Na het nodige gekrab en gehak vinden we weer grote scherven onder de boom tussen de wortels. Dan gaan we maar wat voorzichtiger te werk door met een kwastje alle zand weghalen. Uiteindelijk vinden we een stukje met een Sphinx logo, dus het zal wel geen eeuwen oud zijn... Later blijkt dat we in de kalkput ook nog grote stukken vinden (zie onder).

De Regt komt zaterdag om de bouwput uit te graven. Hebben ze helaas de laser vergeten, maar die is gauw gehaald op de Leur. Intussen is de helft van het zand al weer afgevoerd.

Anders dan de laser van Wildhagen wordt hier de opnemer niet aan de arm van de kraan gemonteerd, maar op een losse meetstok, waarmee ik door de bouwput mag rennen om aan te geven tot waar het OK is. De gevoeligheid is echter wel goed. Ca. een halve cm hoogteverschil is prima te zien. Hier en daar wordt het wel iets te diep, maar zand terugleggen heeft ook niet zoveel zin.

Als verrassing komt er nog een kalkput tevoorschijn (links). Volgens Frank van de stukadoors tijdens de bouw van het huis. Daarin liggen ook nog scherven van een oude wastafel. De kalkput ligt ongeveer op de plaats van de berk. Onder de geitenstal is een plek met halfverbrande stengels(rechts). Daar komt toch geen fundatiestrook, dus dat laten we maar voor wat het is.

Als Terry om vier uur komt ben ik al aan het douchen, want we moeten snel weer weg. Eerst bij Angeline en Wout op verjaardagsvisite, en ook om een bank voor Sven te halen en nog een container af te rekenen. Daarna naar Sven's huis waar we de bank met moeite naar boven krijgen. Het gewicht valt best mee, maar de afmetingen verdragen zich maar slecht met de draaien in de twee trappen. Het is millimeterwerk, maar het lukt net. Dan de bank van Linde weer naar beneden en in de aanhanger en dan op weg naar de tweede verjaardagsvisite bij Hans en Francesca. Ook daar is het heel gezellig en vooral erg druk. De heerlijke Italiaanse hapjes passen perfect bij het weer van 32 graden. Iedereen loopt nog na twaalf uur met korte mouwen buiten en dan lijkt het nog steeds warm.

Na de koffie is het veel te warm om in de zon te werken. We vinden dat we de tijd ook nuttig kunnen besteden met het vullen van de container met de steentjes uit de steenhoop naast het Vogelnest. Daar gooien we al ruim 10 jaar stenen op die we ergens vinden. Er zit ook heel veel zand, hout en groen doorheen. Daar raak je vanzelf vanaf als je alles eerst even oppakt. Er komen ook nog de nodige stukjes asbest tevoorschijn en die gaan apart op een hoopje. Selwyn, Leander en Linde hebben daar zaterdag avond ook al aan gewerkt en nu gaan we onverdroten voort. Aan het einde van de dag is de stapel bijna weg. We gaan het in ieder geval redden met de container, zodat dit voorlopig de laatste zal zijn. Voor de zekerheid de zijkanten nog wel iets opgehoogd, maar dat zal wel niet nodig blijken te zijn.

Aan het einde van de dag nog even een foto maken voor de index pagina. Vanaf het nieuwe standpunt ziet dat er zo uit (rechts). Van de week toch maar eens op de weegschaal gaat staan. Ik val af, nog maar 72 kg. Wordt het misschien nog wat als we weer gaan klimmen...