Hein is voor het weekeind klaar met de huiskamer en de keuken. Deze week zijn de slaapkamers van de jongens en de kamer van Linde aan de beurt. Het is wel leuk om waar mogelijk te helpen. We maken 's-avonds ook het tweede deel van het dak van het tuinhuisje af. Dat kan er weer tegen, nu Ter de buitenkant ook nog van een nieuwe laag verf heeft voorzien.

Ter kan wel voldaan naar haar muren kijken, want het is wel ineens heel veel meer af, maar je wordt er wel moe van.

Het valt ook helemaal niet mee om zolang in de rommel te zitten. Onze slaapkamer staat zo vol dat het echt niet leuk meer is. Hein wil onze steiger niet gebruiken, maar wij wel, dus die staat half in de slaapkamer, half in de gang geparkeerd. Je kan daardoor de slaapkamer niet anders uit via door de toekomstige doucheruimte en je dan tussen de spanten van de tussenwand naar de trap te wringen. Niet in het trapgat vallen, maar een grote stap maken naar de overloop. Ach, alles went niet?

Meer naar het einde van de week kunnen we het afplakplastic van de wanden halen en de naad tussen het plafond, de muren goed losmaken en overtollige stucresten er tussen uit friemelen. Dat levert een flinke berg plastic op, maar de muren zijn bijna nergens vies geworden. Bovendien gaat het gips er best aardig af met een nat lapje. Vervelender zijn de paar plekken waar het gele voorstrijkmiddel de wand heeft weten te bereiken. En conform de doelstelling hecht dat beter dan je lief is.

Tijdens een van de koffiepauzes heeft Hein ons gewezen op een aardig adres voor houten vloeren. Bax in Terheijden. Omdat we toch in de buurt waren rijden Ter en ik er gedurende de week langs. Dat is nog niet zo gemakkelijk te vinden. Buiten het dorp in een oude schuur, met rondom stapels hout. Bomen, eiken balken, palen en een dichte poort. Na de lunch komt eigenaar Johan aangereden als we net besloten hadden een andere keer terug te komen. Kunnen we toch nog even kijken. Je wordt instantaan verliefd op het bedrijfje. Geen flauwekul en mooie praatjes, maar iemand die verstand heeft van hout. Johan Bax blijkt ook nog een vriend van Frank te zijn.

Vrijdag gaan we met Linde en Selwyn langs en gaan zaterdag de eiken planken voor de vloer van de jongenskamers halen. Compleet met ondervloer en lak. En meteen aan het werk. Op maandag heb ik de kamertjes af. De vloerdelen worden in verschillende prijzen verkocht. Die komen allemaal uit dezelfde partijen, maar worden meer of minder selectief uitgezocht uit de pallets vol, die van de leverancier komen. Dat uitzoeken kunnen we zelf ook en Selwyn wil juist graag een beetje een ruwe vloer hebben. Al te erge knoesten zaag ik er of uit of manoeuvreer ze onder een bed of kast. Met de zaagmachine zijn ook de afgekorte delen weer bruikbaar te maken door er een messing en groef aan de uiteinden in te zagen. Het eiken ruikt bij het zagen lang niet zo lekker als het grenen van het huis, maar door de grotere dichtheid kan je er wel heel strak werk mee maken.

Ondertussen heeft ter de goede raad van Hein opgevolgd en de huiskamer en de keuken voorzien van voorstrijkmiddel en twee lagen latex. In het weekeind is het de beurt aan de kamer van Linde. Op de vlakke muren zetten we structuurlatex om het wat minder glad te laten zijn. Dat is een hele klus. Tussen de balken moet je toch goed opletten om die niet wit te maken en ook in de hoek vlak bij de grond lig je er maar lastig bij om te schilderen. Eerlijk gezegd voel ik mijn rug al als ik naar de foto kijk en ben blij dat ik gewoon wat vloerplankjes mag zagen.

Buiten gaat het ondanks het warme en droge weer ook nog goed. Deze wilde hyacinten hebben zich dit jaar weer aardig vermeerderd en groeien nu voor het huis en naast het Vogelnest. Bij TNO stonden ze bij de poort, maar die hebben door al het sloopverkeer de geest gegeven...