Zondag morgen bij het ontbijt is een roodborst lekker aan het scharrelen tussen de bladeren en de houtsnippers voor de keuken. Hij laat zich goed fotograferen, maar de automaat stelt steeds op iets anders scherp. Moet dus met handbediening en dat is nog niet zo simpel met onze eenvoudige digitale camera. Omdat het ook nog door de ruit heen moet valt het resultaat nog niet tegen.
Nu kunnen we volaan verder met de stal. Het is wel fris, maar ook droog en er is een lekker zonnetje. Van beneden naar boven steeds een balk er op en dan de pannen leggen. Ik dacht ze vast te zetten met de lange nagels en volghaken, die over zijn van de Opstalan dakplaten. Die zijn nogal royaal geweest met de toebehoren en ik heb meer dan een doos spijkers en een have doos volghaken over. De spijkers zijn 19 cm lang, maar erg slank. Ook bij het dak van het huis gingen ze geregeld krom en dat is nu nog slechter. Van de eerste balk (vier spijkers) heb ik er wel tien nodig. Schroeven is geen optie, want dat kost een vermogen aan schroeven. Met Frank overlegd en tot de conclusie gekomen dat voorboren met een dunne speedboor wel zou moeten werken, omdat de nagel als hij door een gat loopt niet krom gaat omdat hij gesteund wordt. En dat werkt inderdaad prima. Er gaat er niet een meer krom.
|
Als pannen gebruiken we de VHV pannen die we van Hein de stukadoor gekregen hebben. Er blijken er een tiental gesneuveld te zijn door vandalisme. Kinderen met de verkeerde energie. Heb ik het maar moeilijk mee. Verder blijken er twee soorten kantpannen te zijn die slecht op elkaar aansluiten. Het duurt even voordat ik door heb dat het twee soorten zijn, maar van een soort zijn er gelukkig ook genoeg en dan gaat het veel beter. Gaandeweg wordt het lastiger de kantpannen passend te krijgen en dan blijkt pas dat de voorkant van de stal tien cm te breed geworden is. Dan maar wat minder overstek aan de zijkanten. |
 |
 |
Selwyn komt helpen met dakpannen aanvoeren met de kruiwagen en Birk de poes komt ook op bezoek. Hij kan aan de lage kant van het dak gemakkelijk op het dakdeel springen dat al klaar is. Hij komt steeds kijken wat ik doe en kopjes geven als ik mijn hoofd weer boven de rand uit steek om de volgende pannen te leggen. De laatste ver rijen zijn te hoog om vanaf de grond te leggen. Het gaat eerst met het keukentrapje. Dat moet wel steeds verzet worden en dat is nog een gedoe met de schoren die in de weg zitten. Voor de laatste rijen is zelfs een echte ladder nodig om hoog genoeg te komen om de gaten voor de spijkers te boren. |
|
Als het dak van de stal af is, is er nog tijd genoeg om verder te gaan met de aftimmering van de bovengang. Ik wil eindelijk wel eens verder komen met het huis. De doosvormige wandconstructie aan het einde van de trap moet nu maar eens gemaakt. Het is een heel gepuzzel, maar je kunt wel blijven nadenken. Er moet oor weer eens wat gebeuren... Vraagpunten zijn vooral waarde gipsafwerking moet komen, die nodig is voor de brandbescherming van de constructieve houdskelet wand. En waar de luchtdichte afwerking moet komen, aangezien de doos ook diens doet als retourflow kanaal van de WTW. En die lucht moet wel in de kamer van Linde en in onze badkamer uitkomen en niet overal elders weglekken. Ik kies toch maar voor een gipsafwerking aan de buitenkant. Dat is denk ik iets minder veilig, maar het is anders niet te maken. Er komt een bodemplaat net boven de verdiepingvloer en onder aan de trap kan dan - in de ronde vorm van de trap - een niet functionele, visuele afwerking komen. Die hoeft dan niet precies aan te sluiten op de cv leidingen die daar ook lopen. Eerst moet de geluidsisolatieplaat tegen de tussenwanden met de slaapkamers gezet worden. Linde wil dat heel graag. Wil blijkbaar flink harde muziek aan kunnen zetten... Met wat puzzelen zijn ook de smalle montagestroken met metaalstrook erin ook goed te gebruiken en daardoor heb ik bijna voldoende voor beide wandjes. |
 |
