Linde is dus al naar Amsterdam, maar Selwyn is maandag voor het eerst vrij en thuis. Ter moet werken dus hij ligt wel lang in bed. Aan het einde van de middag toch nog even boodschappen doen. Ik bij Biermans kijken naar de catalogus van Helm voor het beslag van de schuifdeuren van onze slaapkamerkast. Daar kom ik dus niet verder mee, want de info is net zo sumier als op internet. Ik krijg de naam van de vertegenwoordiger in Nederland. Die schijnt meer informatie te hebben. Ter en Selwyn gaan nog wat boodschappen doen en naar oma. Verder in de week 's-avonds ook niet veel uitgevoerd. Soms nog een klusje afgemaakt voor TNO en mijn belastingbiljet ingeleverd. Ik dacht nog wat in te leggen in de lijfrente polis, maar dat bleek dan wel voor 1 april te moeten, dus dat zat er niet meer in. De mogelijkheden dus voor niets uitgezocht. Moet dan maar voor volgend jaar.... Ik maai wel elke dag met de zeis een maaltje gras op de hoge wei voor de schapen. Ze eten niet alles op, maar hebben wel een lekker bedje om in te slapen. Samen met de oude deuren als windscherm hebben ze aardig aan comfort gewonnen.

Het weekeind is een kort maar ik heb toch vier dagen vrij, want we gaan naar Vlieland met Jopie en Ben in de Albatros. Vrijdag met de bus van negen uur op pad. Uitslapen dus... We kiezen er voor om toch maar helemaal met de trein naar Harlingen te gaan en niet vanaf Alkmaar met de bus. Dus eerst met de bus naar Utrecht, dan direct naar Leeuwarden en vervolgens naar Harlingen. We zijn vroeg gegaan om geen problemen met eventuele vertragingen te hebben. Alles gaat dan dus goed en we zijn ruim een uur voor vertrek van de pont ter plaatse. Hebben we nog wel een plaatsje aan tafel in de kroeg. Wel met een ander stel waar we gezellig mee hebben kunnen praten. Achteraf blijken Jopie en Ben ook al ruim een uur aanwezig, maar elders in de terminal. Dan met de boot. Zet je bagage maar op een karretje en het wordt voor nop bij je huis afgeleverd. Waar vind je dat nog? Halverwege de zeehonden bekijken die op een plaat liggen te zonnen.

Meteen na aankomst fietsen huren. Ik heb geen geld, dus "Mijn vrouw komt straks wel afrekenen. Die is samen met Jopie". En dan krijg je dus zo een fiets mee. Dan samen met Ben wat spullen wegbrengen bij Eureka, het appartementen complex. Tevens een paar flessen wijn uit de voorraadkast mee in de rugzak en dan naar de Albatros. Het huis maakt deel uit van een als vakantiepark gebouwd complex. Vrijwel alle huizen in beginsel hetzelfde, maar in de loop der jaren flink verschillend verbouwd en uitgebreid. Daardoor is toch een gevarieerd beeld ontstaan. Het huis is na de samentrekking van de twee eerder delen heel ruim, zeker voor vier personen. We eten thuis en lopen nog een ommetje naar het strand (150 m) en vandaar over het strand naar de duinovergang die met de pas geopereerde knie van Jopie beter te behappen is. Het gaat echter goed! Achter de duinen weer terug voor koffie en een drankje. We kijken nog naar en DVD die we meegenomen hebben en dan naar bed. Wat een stilte 's-avonds. Na het geluid van de snelweg thuis ben je dat bijna niet meer gewend. Het overvalt je gewoon.

Zaterdag lekker ontbeten en daarna op stap met de fiets. Als je de huizen achter je gelaten heb en een duin over bent, is er tot de horizon geen bebouwing meer te zien. Alleen de ruige duinbegroeiing. Op het eerste gezicht wat eenzijdig, maar bij nader inzien zijn er toch nog aardig wat plantjes. En veel vogels uiteraard. Als je met doorgewinterde vogelaars op stap bent dan ontkom je daar niet aan. Er blijken er meer te zitten dan je denkt. Graspieper, wel ooit van gehoord, maar nooit bewust gezien. Meeuwen uiteraard, diverse eenden, kluten, lepelaars heel in de verte, steltlopers en kiekendieven die al zwevend over het duin de meeuwen opjagen, want die willen hun nest niet verraden. Ze willen immers hun kieken niet laten dieven!

Kwikstaart

's-Middags lopen we over de dijk van Kroon's polder en zien dan vooral de watervogels in de plassen. Van daar af zie je weer de gebouwen op Texel en doeltanks op de Vliehorst voor de militairen. Terug naar de realiteit. Het is prachtig zonnig weer, maar koud en er staat een venijnige wind. We eten buiten bij het enige huis op west Vlieland. Je moet dan wel opschieten met je pannekoek als je hem warm wilt eten... Toch lekker uit. Na ruim zes uur fietsen en lopen zijn we weer terug. Werken nog wat in de tuin en gaan daarna uit eten. Ik maak veel foto's, vooral ook om bij gebrek aan een goede kijker ze een beetje dichterbij te halen. Met de zoomfunctie en dan weer het beeldje op de zoeker inzoomen kom ik tot 48 keer, maar scherp is dan nog anders.Onze begeleiders hebben beiden een prachtige kijker en daarmee zie je wel echt het verschil. Daar moet je dan wel een half maandsalaris voor over hebben...