Nieuw deze week. Alweer een lammetje!
Maandag de distels en het St. Jacobskruiskruid dat we uit de grond gehaald hebben met de aanhanger naar de groencompost gebracht. Precies 400 kg... Daarna kon ik 's-avonds het bramenbosje dat al weer ontstaan was met de zeis kort maaien. Ik dacht eerst de wortelknollen uit de grond te trekken, maar dat kost vijf minuten per knol en er staan er honderden. Daarom maar bij Wendy vragen of ik hun splinternieuwe cultivator voor achter de trekker mag lenen. Dat was goed. Heerlijk zulke buren. Mijn trekker kon hem zowaar tillen. Ik zet hem aan het begin van het stukje bij het tuinhuisje op de grond. Twee laag en vol gas. De pennen zakken meteen de grond in en het is net of je een anker uitgooit. De trekker staat onmiddellijk stil en de wielen draaien door. Vermogen genoeg, maar te weinig tractie. Als je dan de hefinrichting iets ophaalt, trek je de wortel(s) waar hij achter blijft hangen uit de grond, de tractie neemt toe en de trekker schiet vooruit. Dan weer gauw laten zakken en zo voorts. Na een keer of vier door de grond halen gaat het wat gemakkelijker en na elke trek met de hand de wortels ruimen. Ik schat dat we er zo'n twee kruiwagens aan wortels uit de grond gehaald hebben. Nu maar eerst eens kijken wat er nog aan braam opkomt als we het stukje geëgaliseerd hebben. Machine schoongemaakt en terug gebracht. Wendy en Marcel waren het laatste hooi van de wei aan het harken. Ook met licht aan. Ik kan me zo goed herinneren wat ik altijd denk als ik weer een boer 's-avonds laat in het donker zijn grond zie ploegen. En nu zijn de buurtjes samen ook zo bezig. Gezellig dat buitenleven!
 |
Dinsdag de nieuwe schapenscheermachine uitgeprobeerd. Kari was de twijfelachtige gelukkige om als eerst aan de beurt te zijn. Een ram kan je gemakkelijker vasthouden, dus dat leek ons nog zo gek niet. Het moet eigenlijk alleen kunnen, maar ik vond het wel handig als Ter het schaap vasthield en ik kon scheren. Voorzichtig om hun halslelletjes er niet af te scheren en geen vel open te halen. Zolang je vlak over de huid scheert is de vacht nog niet viltig en gaat het het gemakkelijkste. Puur uit angst het dier te verwonden hier en daar niet dicht genoeg op de huid geschoren. Dan zit er nog een plukje dat je ook best in tweede instantie kan weghalen. Niet best voor de wol natuurlijk. Hoe langer die is hoe beter te spinnen. Eigenlijk was Kari na eerst wat tegenstribbelen redelijk rustig en liet zich na het scheren ook braaf met hard voer paaien. Hij kwam weer tegen me op staan. Zo'n heel stressvol gebeuren kan het dus niet geweest zijn. Daarna Njord nog gedaan. Die doet het ook goed. Moet zich alleen even doen gelden als we hem weer teruggezet hebben op de wei. Steeds als we weer een schaap terugbrengen, komen de anderen steeds weer aanrennen om het volgende, kale wereldwonder te aanschouwen. Ze komen even ruiken en ook om voer bedelen, maar dat moeten ze eerst verdienen door hun vacht af te staan. Morgen verder. |
|
Woensdag de ooien gedaan. Skadi ging goed. Die had op de buik al bijna geen oude vacht meer, maar keurige kleine bruine krulletjes net als kleine Birk. Ze heeft een best buikje en behoorlijke uiers. Maar zwanger? Marja en vriendin?? komen kijken en maken een paar foto's van ons gemodder. Ronja leek wel veel meer vacht te hebben. Op een gegeven moment een witte plek aan de vacht. Een stuk huid meegeschoren... Heb ik echt de pest over in. Later nog een twee keer een kleiner plekje. |
Hier is de vacht er bijna af. |
|
Ze lijkt er zelf niet echt veel last van te hebben. We doen er Wececinpoeder op, want dat is ook goed voor baby's. Ik heb het er erg warm van gekregen. We houden het er op dat de huid losser is door de recente zwangerschap. Eigenlijk moet je niet aan de haren trekken, om geen huid mee op te tillen, maar het is anders zo lastig te zien wat je doet. Op de YouTube film deed de schapenscheerder dat ook helemaal niet. Die schoor in den blinde. Waarschijnlijk zeker van zijn zaak dat hij niets ging raken. Vast meer gedaan... Heide ging gelukkig weer prima. |
En hier is ze helemaal klaar. Gauw weer eten. |
Vrijdag bij Sven aan het klussen. We maken bijna alle gipsplaten af. Alleen de zijkanten van het dakkapelletje moeten nog. Ze mannen kunnen in ieder geval beginnen met latexen.
De rest van de kudde lijkt het lammetje wel af te schermen voor de boze buitenwereld. Ze staan er in een kringetje om heen. Ook kleine Birk doet al dapper mee.
De dames op kraamvisite.
|
Zondag veel bij de schaapjes kijken. Het lammetje is al weer beter ter been. Ik vind de nageboorte met de navelstreng er aan in de wei. Die is wel 80 cm lang. Ter referentie hiernaast in een kruiwagen gefotografeerd. Terry denkt dat het dikke gedeelte de nageboorte is en het dunne de navelstreng. |
 |
|
De maat van de aansluitingen aan de radiator komt niet helemaal overeen met de doorvoeren door de vloer, maar het verschil is te harden. Bovendien is dat nu niet anders meer. Waar ze hadden moeten zitten, zit een vloerbalk en daar kan je moeilijk doorheen. Het is nog best een puzzel hoe het met de aansluitingen op de flexibele leidingen moet. Volgens mij klopt het niet. Eerst maar bij de installateur te rade of de meegeleverde koppelingen wel de juiste zijn voor deze leidingen. |
We hebben ook nog wel wat aan het huis gedaan. Radiatoren opgehangen in de kamer van Linde en in de badkamer. Spannend om de gaten in de tegels te boren. Als ik het goed opgemeten heb en goed in AutoCad gezet heb, kom ik op balkjes uit die daarvoor extra in de wand gezet zijn. Gelukkig klopt alles.
|
|
|
En het Veluxraam voor onze doucheruimte is binnen. Het is wel erg groot en zwaar. Het wachten is op een mooi weekeind om het te monteren. |
