Verder laten we de schapen dagelijks een uur of vier buiten de wei lopen. Dat is wel erg leuk, maar ook wel onrustig, want je moet toch af en toe kijken of ze het terrein niet af gaan. En de rammen mollen hier en daar wat struiken. Ze schurken met hun horens tegen de stammetjes, die vervolgens geen bast meer over houden en dus net zo goed afgezaagd kunnen worden. De ooitjes knabbelen daarna nog wat aan de bast. Echte bomen geven niet genoeg mee blijkbaar. Njord - de grootste ram - is erg onrustig. De andere rammen krijgen geregeld een beuk. De kleintjes gaat nog, maar Kari heeft het flink te verduren af en toe. Hij heeft al een paar keer een tand door zijn lip gehad en dat ziet er bloediger uit dan dat het echt ernstig is. Meestal maar een klein scheurtje.

Ze lopen echt overal en ook op het terras. Ze eten uit de borders maar ook van de potplanten die er staan.

Met de bouw gaat het minder. Ik heb de laatste tijd wat medische problemen. Knobbels in mijn onderkaak. De specialist vind het allemaal niet erg spannend, maar ik ben het niet gewend wat te mankeren en kan daar maar slecht tegen. Vervolgens geen puf om iets aan te pakken. De slaapkamerkast staat er nog precies zo bij als een maand geleden. Daar moet toch eens verandering in komen.

De kerststal staat tussen de ramen in de huiskamer.

De drie koningen zijn nog onderweg naar het kindeke Jezus. Als ze maar niet aan de drank raken onderweg.

Eerste kerstdag hebben we gebruik gemaakt van de tafelwokset die Selwyn als kerstpakket van Joop van den Ende heeft gekregen. Dat is prima bevallen. Ons eigen gourmet-stel staat nog ergens ingepakt in het huis van oma, dus daar hoefden we dan nu niet naar te gaan zoeken.

Op tweede kerstdag waren Tom en Nardy op bezoek. Samen met de buren hebben we lekker gewandeld in het Liesbos. Eerst langs de oude bomencirkel, waarvan nog maar 3 van de 7 bomen overeind staan. Zo oud zijn ze niet echt, maar ik stel me altijd voor dat hier nog ridders te paard gereden hebben. In ieder geval zijn ze wel heel oud. In 1915 was het blijkbaar al de moeite om het jaartal in een boom te snijden.

Daarna naar het perceel waar Frank in 1980 of zo eiken van vroeg in de 19de eeuw heeft gebroekt. De kuilen met de afgezaagde wortels zijn nu na bijna 30 jaar nog steeds te zien.

Overigens ook de stronken van de eiken die Staatsbosbeheer zelf gewoon boven de grond heeft afgezaagd. Bij de nieuwe aanplant van het perceel is door de beheerder een beetje illegaal een dubbele bomencirkel van beuken aangeplant.

Eigenlijk horen hier eiken te staan, want die leveren meer op.