|
Deze week maandag en dinsdag werken omdat ik vanaf woensdag met Merel op pad ben met haar Canadese wandelclub. Woensdag een half uur langer slapen en met de trein van 7:10 naar Arnhem. Ik ben ruim op tijd bij hotel "Old Dutch" dat vlak naast het station ligt. |
Alle foto's op deze pagina zijn ook in de oorspronkelijke, hoge resolutie beschikbaar. Haal die op door op de foto te klikken. |
Het duurt wel even voordat iedereen buiten is, maar we zijn net op tijd bij de bushalte voor het vertrek naar Otterloo? Op de halte waar Merel normaal overstapt, zegt de chauffeur dat hij toch te laat is en dat we net zo goed bij de volgende halte buiten het dorp bij de rotonde kunnen overstappen. Na 25 minuten wachten komt er een minibusje voorrijden, dat volgens Merel ook bij de eerdere halte stond... Hadden we dus toch mee gekund. Blijkbaar dacht de chauffeur dat we een andere bus wilden hebben. Het blijft altijd weer een gedoe met de bussen. Dit minibusje (15 passagiers) brengt ons tot op het park de Hoge Veluwe. Na bezoek aan de toiletten kunnen we dan op weg. Het is even lastig om het begin van het pad te vinden en even later komen we op een fietspad dat we de verkeerde kant uit nemen. Tegen de tijd dat ik er achter ben dat het fietspad definitief de verkeerde kant op afbuigt, zijn we wel een kilometer ver. Er zijn geen alternatieven, dus toch maar terug. Daarna gaat het prima door het bos richting Otterloo. Bij de Otterloose ingang van het park naar het noorden, waar we na een stukje pad feitelijk op kompas over de vlakte in richting van het St. Hubertus jachtslot lopen. Daar komen we wat laat aan. Merel is daar met de witte fiets heen gereden, maar we zien haar niet. Mobiel opladen lukt niet, maar even later ziet zij ons bij het theekoepeltje staan. Daar drinken we wat en kunnen het meegebrachte lunchpakket opeten. De zaak wordt gerund door geestelijk gehandicapten met een begeleider. Er staat veel te veel personeel, maar het gaat uiteindelijk best goed. Prima initiatief! Door de omweg zijn we wat laat en een aantal gaat met de Merel met de fiets verder om wat meer tijd bij de Kröller-Muller museum te hebben. De rest loopt ook de laatste 6.5 km naar het startpunt. De meesten bezoeken daar het Museonder. Zeer informatief en leuk opgezet. Enkelen zijn al eerder naar huis en met zijn tweeën wachten we een half uur op de bus. De buschauffeur brengt ons gratis naar het overstappunt. Als we langs het museum rijden zie ik Merel met nog drie anderen aan komen lopen. Als ik vraag of die ook nog mee kunnen, stopt de chauffeur, rijdt achteruit terug om ze in te laten stappen. En stel dat aan de overkant van de weg staat te wachten wordt ook nog meegenomen, want volgens de chauffeur rijdt er geen bus meer die kant op. Prettige ervaring. De overstap gaat goed en we zijn weer mooi op tijd in Arnhem voor het avondeten. Grieks buffet, eten zoveel je wilt voor €18.75. Prettige sfeer en lekker eten.
 |
Donderdag naar het Openlucht Museum. We halen bus 3 op tijd, maar bij het afrekenen is het volgens de chauffeur de verkeerde. Er gaan er twee om en om met een andere eindhalte. Wij er weer uit om op de volgende te wachten. Als we tijdens het wachten de kaart bestuderen blijkt het op zijn best 300 m minder lopen te zijn vanaf de halte waar de twee lijnen splitsen... Zou voor een wandelclub niet echt een probleem moeten zijn. Het Openlucht Museum is echt de moeite waard en je hebt eigenlijk drie dagen nodig om alles te bekijken. Het personeel is opvallen vriendelijk en erg toeschietelijk om wat extra informatie te geven. In de Molukse barak kregen we een bordje nasi te eten, want dat werd toch gemaakt. |
|
Voor de lunch in het pannenkoekenhuis bekijken we voornamelijk Gelderland en Overijssel en daarna Volendam, Marken en de molens in het centrale deel. Dan met de tram over "het moeilijkste tramspoor van Nederland" naar Brabant en Limburg. De verzamelingen bekeken en de remise. Daar staat een aan de voorkant volledig gestripte tram die weer als nieuw gemaakt wordt door een Duitser. Ook het Van Gent en Loos gebouw, beheerd door een ex werknemer. Als het aan hem lag werkte hij er nog. Maar DHL dat is het niet... We gaan na sluitingstijd met de laatste tram naar de ingang. Dan nog naar de bushalte lopen en wachten op de stadsbus. Van dat geslenter langs de bezienswaardigheden wordt je toch echt wel moe. Merel heeft dan ook 10.5 km op haar stappenteller staan. |
 |
 |
Na een gezellige avondmaaltijd in eetcafe Rubens, gaan we vrijdag bloesem kijken in de Betuwe. Heel lastig om de juiste informatie over treinen en bussen te krijgen. Omdat de eerste bus pas laat gaat en we toch optimaal van de kortingkaarten gebruik willen maken, kopen we retourtjes Arnhem - Geldermalsen via Tiel. €10.20 ipv het alternatief van de NS mevrouw. Enkele reis naar Ede / Wageningen voltarief + een enkele reis Ede / Wageningen naar Arnhem over Geldermalsen met korting... Samen €16.90. We nemen de eerste trein na negen uur van 9:31. |
|
De eerste mededeling die we horen op het station is dat de kortingkaarten ivm Goede Vrijdag ook voor negen uur geldig zijn. We kijken elkaar aan, was al dat gedoe niet nodig geweest en hadden we op tijd weg gekund... In Geldermalsen weet Merel gelukkig hoe we moeten beginnen, anders was ik eerst weer de verkeerde kant op gelopen. Niet goed voor het moreel van de tourgenoten. Op het appeldijkje is maar een enkel bloemetje te zien aan de oude appelbomen. Bij de productiebomen beneden is nog helemaal niets te zien. Wel staan de kersen en de ruimen in bloei, dus hier en daar is het toch wel mooi. Ook het landschap langs de rivier is fraai en de dames zijn vol lof over de nette en fraaie tuinen. |
 |
 |
 |
|
|
We houden eetpauze aan het begin van de Mariënwaerd. Als we daarna het bijbehorende bos ingaan, is de grond in het bos helemaal bedekt met speenkruid. In Heeze mogen we pas bij het derde cafeetje ons brood opeten op het terras. Merel houdt het daarna voor gezien. Toch al weer 10 km gelopen. Naast de korte afstandslopers gaan er nog twee terug omdat die een eetafspraak hebben bij het vegetarische restaurant om zes uur en dat kunnen we niet garanderen. |
 |
 |
|
Wij gaan met zijn vieren nog verder. We halen de buurtbus in Rhenoy net niet. 100 m voor de afslag waar de bus de dijk af gaat, zien we hem rijden. We nemen dus de volgende een uur later. Eerst nog 20 minuten verder lopen naar de bushalte. |
 |
 |
 |
|
Fraai vogelhuis om na te maken. |
Maar ze knippen de bomen hier wel raar! |
We worden door de gezellige chauffeur, die de dames in het Engels onderhoudt over de geneugten van het leven in de Betuwe, keurig op tijd afgezet bij het station. De overstap in Tiel is een kwartiertje wachten. Leuk is dat je bij de Syntus trein door de glazen scheidingsdeur met de bestuurderscabine mee kan kijken naar het spoor en de seinen. Ik vind het moeilijk om in de verte de kleur van de seinen te zien. Overigens gaat er veel automatisch. Bij het passeren van een geel sein (volgende is dan rood) verandert de maximum snelheidsindicator in de snelheidsmeter automatisch in 40 km/h. En er gaan allerlei bellen af totdat de snelheid daar ook daadwerkelijk onder zit. Als we wachten voor een rood sein ivm een tegemoet komende trein op een verderop gelegen stuk enkel spoor krijg ik nog een paaseitje van de machinist, die daarna vergeet de deur op slot te draaien. Vast niet geheel volgens het protocol, maar wel heel gemoedelijk. Merel brengt mijn rugzak met reservespullen naar het perron in Arnhem en ik kan 10 minuten later op de intercity naar Utrecht. Daarna overstappen naar Den Haag Centraal. Ik heb mazzel dat er een tram gaat naar Ypenburg, die in de buurt bij Boudewijn komt. We vieren vanavond zijn verjaardag en die van Roel. Maar 1.5 km lopen met twee rugzakken, maar ik ben om 20:45 toch nog bij de eerste gasten... Linde heeft Ter bij het station opgehaald. Nadine is er ook en we praten erg bij over Sven, de andere kinderen en haar huidige leventje. We rijden met Linde mee naar huis.
Zaterdag op de Klaverhof nog wat werk-werk gedaan en de veranderingen bij de schapen bekeken. Kari is echt ziek. De dierenarts is er bij geweest en Ter heeft met Selwyn de helft van de stal en een apart stukje wei afgepaald waar hij alleen kan opknappen. We zijn met alles laat. Met Ter nog cadeautjes kopen voor Gerrit, Ben en Pleun. Dat lukt wonderwel bij één winkel. Daarna als een speer naar Gerrit en Elly in Numansdorp gereden. Het is leuk om iedereen weer te zien. Maarten, Rik & Hannie en de kinderen. Maaike is er niet, want die moet gebruik maken van de pas gestalde caravan in Dieren. Om zeven uur stappen we weer op, want ik moet om 10 voor acht de trein naar Maastricht hebben (dacht ik). Achteraf blijkt dat eigenlijk een trein later bedoeld was. In Eindhoven echter blijkt er iemand voor de trein gesprongen te zijn en moeten we via Venlo en met Syntus naar Roermond. Het minitreintje heeft vast nog nooit zo vol gezeten... Achteraf een uur later in Maastricht en er gaat nog net bus 50 met overstap op 57 naar Mechelen. Ik wordt door Jos de hotellier van De Bloeiende Berg met de auto opgehaald als ik omhoog loop. Heel erg luxe.
|
Bij Hotel Bloemendaal in Vaals |
Paaszondag is weer een wandeldag. Eerst met de bus naar het drielandenpunt en dan teruglopen langs de grens met België. Hoewel 9292OV de 57 en overstap op de 50 aangeeft, zien we later in het busboekje dat er ook een directe bus gaat. We lopen naar die halte in Epen. Als daar even later ook de 57 stopt, zeg ik dat we met de 49 gaan en vraag daar voor de zekerheid nog even naar. Gaat die dan??? Misschien, maar die is in ieder geval te klein voor de groep van 12, want die heeft maar acht zitplaatsen. Hebben wij mazzel dat we iets eerder weggegaan zijn. Toch maar met de 57 en de 50 dus. We worden door de chauffeur van de 50 op de dichtstbijzijnde halte gedropt. Maar dat is nog wel 4 km lopen en het gaat behoorlijk omhoog.
|
|
Ook in Vaals worden de meeste tuintjes goed onderhouden. Al met al hebben we op het drielandenpunt als bijna 6 km gelopen.
|
We hebben daar nog een onaangename ervaring met de plaatselijke horeca. Tijdens de lunch loopt er een echter ridder met gevolg tussen het publiek. Reclame voor de middeleeuwse ridderspelen, waar Merel en de andere niet wandelaars zich 's-middags bij vermaken. |
We kunnen toch wel tegen het middaguur op pad. Even het begin zoeken, maar daarna langs de grens met België naar het westen.
 |
 |
 |
 |
|
De paden zijn hier goed te vinden. Het zijn er wel veel, maar de kaart is prima en mijn oude Suunto kompas werkt nog goed genoeg. Eerst 8 km door het bos. Dan een drankje bij Buitenlust bij Camerig. Met dit mooie weer flink druk, maar een perfecte bediening. Mijn pilsje staat er al bijna voordat ik zit. Een prettig contrast met het drielandenpunt. Daarna weer op pad voor het laatste stukje van 4 langs de Geul. We komen bijna meteen deze knotwilgen en populieren met mistletoe tegen. Het Geuldal is breed en de rivier slingert zich daar in wijde bogen doorheen.
|
 |
|
Dan nog een km omhoog lopen over de Schweibergerweg naar het hotel. |
 |
Verrassing, we zijn nog eerder dan Merel. Die heeft eerst naar middeleeuwse ridderspelen gekeken en heeft daarna ruim een uur staan wachten op een bus die niet kwam. Dus toch maar weer teruggelopen naar Vaals. Ze is net op tijd voor het eten binnen.
