Weblog Klaverhof week
15 12-4-2009
|
|||||||||||||||||||||
Het duurt wel even voordat iedereen buiten is, maar we zijn net op tijd bij de bushalte voor het vertrek naar Otterloo? Op de halte waar Merel normaal overstapt, zegt de chauffeur dat hij toch te laat is en dat we net zo goed bij de volgende halte buiten het dorp bij de rotonde kunnen overstappen. Na 25 minuten wachten komt er een minibusje voorrijden, dat volgens Merel ook bij de eerdere halte stond... Hadden we dus toch mee gekund. Blijkbaar dacht de chauffeur dat we een andere bus wilden hebben. Het blijft altijd weer een gedoe met de bussen. Dit minibusje (15 passagiers) brengt ons tot op het park de Hoge Veluwe. Na bezoek aan de toiletten kunnen we dan op weg. Het is even lastig om het begin van het pad te vinden en even later komen we op een fietspad dat we de verkeerde kant uit nemen. Tegen de tijd dat ik er achter ben dat het fietspad definitief de verkeerde kant op afbuigt, zijn we wel een kilometer ver. Er zijn geen alternatieven, dus toch maar terug. Daarna gaat het prima door het bos richting Otterloo. Bij de Otterloose ingang van het park naar het noorden, waar we na een stukje pad feitelijk op kompas over de vlakte in richting van het St. Hubertus jachtslot lopen. Daar komen we wat laat aan. Merel is daar met de witte fiets heen gereden, maar we zien haar niet. Mobiel opladen lukt niet, maar even later ziet zij ons bij het theekoepeltje staan. Daar drinken we wat en kunnen het meegebrachte lunchpakket opeten. De zaak wordt gerund door geestelijk gehandicapten met een begeleider. Er staat veel te veel personeel, maar het gaat uiteindelijk best goed. Prima initiatief! Door de omweg zijn we wat laat en een aantal gaat met de Merel met de fiets verder om wat meer tijd bij de Kröller-Muller museum te hebben. De rest loopt ook de laatste 6.5 km naar het startpunt. De meesten bezoeken daar het Museonder. Zeer informatief en leuk opgezet. Enkelen zijn al eerder naar huis en met zijn tweeën wachten we een half uur op de bus. De buschauffeur brengt ons gratis naar het overstappunt. Als we langs het museum rijden zie ik Merel met nog drie anderen aan komen lopen. Als ik vraag of die ook nog mee kunnen, stopt de chauffeur, rijdt achteruit terug om ze in te laten stappen. En stel dat aan de overkant van de weg staat te wachten wordt ook nog meegenomen, want volgens de chauffeur rijdt er geen bus meer die kant op. Prettige ervaring. De overstap gaat goed en we zijn weer mooi op tijd in Arnhem voor het avondeten. Grieks buffet, eten zoveel je wilt voor €18.75. Prettige sfeer en lekker eten.
We worden door de gezellige chauffeur, die de dames in het Engels onderhoudt over de geneugten van het leven in de Betuwe, keurig op tijd afgezet bij het station. De overstap in Tiel is een kwartiertje wachten. Leuk is dat je bij de Syntus trein door de glazen scheidingsdeur met de bestuurderscabine mee kan kijken naar het spoor en de seinen. Ik vind het moeilijk om in de verte de kleur van de seinen te zien. Overigens gaat er veel automatisch. Bij het passeren van een geel sein (volgende is dan rood) verandert de maximum snelheidsindicator in de snelheidsmeter automatisch in 40 km/h. En er gaan allerlei bellen af totdat de snelheid daar ook daadwerkelijk onder zit. Als we wachten voor een rood sein ivm een tegemoet komende trein op een verderop gelegen stuk enkel spoor krijg ik nog een paaseitje van de machinist, die daarna vergeet de deur op slot te draaien. Vast niet geheel volgens het protocol, maar wel heel gemoedelijk. Merel brengt mijn rugzak met reservespullen naar het perron in Arnhem en ik kan 10 minuten later op de intercity naar Utrecht. Daarna overstappen naar Den Haag Centraal. Ik heb mazzel dat er een tram gaat naar Ypenburg, die in de buurt bij Boudewijn komt. We vieren vanavond zijn verjaardag en die van Roel. Maar 1.5 km lopen met twee rugzakken, maar ik ben om 20:45 toch nog bij de eerste gasten... Linde heeft Ter bij het station opgehaald. Nadine is er ook en we praten erg bij over Sven, de andere kinderen en haar huidige leventje. We rijden met Linde mee naar huis. Zaterdag op de Klaverhof nog wat werk-werk gedaan en de veranderingen bij de schapen bekeken. Kari is echt ziek. De dierenarts is er bij geweest en Ter heeft met Selwyn de helft van de stal en een apart stukje wei afgepaald waar hij alleen kan opknappen. We zijn met alles laat. Met Ter nog cadeautjes kopen voor Gerrit, Ben en Pleun. Dat lukt wonderwel bij één winkel. Daarna als een speer naar Gerrit en Elly in Numansdorp gereden. Het is leuk om iedereen weer te zien. Maarten, Rik & Hannie en de kinderen. Maaike is er niet, want die moet gebruik maken van de pas gestalde caravan in Dieren. Om zeven uur stappen we weer op, want ik moet om 10 voor acht de trein naar Maastricht hebben (dacht ik). Achteraf blijkt dat eigenlijk een trein later bedoeld was. In Eindhoven echter blijkt er iemand voor de trein gesprongen te zijn en moeten we via Venlo en met Syntus naar Roermond. Het minitreintje heeft vast nog nooit zo vol gezeten... Achteraf een uur later in Maastricht en er gaat nog net bus 50 met overstap op 57 naar Mechelen. Ik wordt door Jos de hotellier van De Bloeiende Berg met de auto opgehaald als ik omhoog loop. Heel erg luxe.
We kunnen toch wel tegen het middaguur op pad. Even het begin zoeken, maar daarna langs de grens met België naar het westen.
Verrassing, we zijn nog eerder dan Merel. Die heeft eerst naar middeleeuwse ridderspelen gekeken en heeft daarna ruim een uur staan wachten op een bus die niet kwam. Dus toch maar weer teruggelopen naar Vaals. Ze is net op tijd voor het eten binnen. |