|
Maandag tweede paasdag naar Valkenburg. Eerst nog even wat plaatjes van het uitzicht van de hotelkamer. |
Alle foto's op deze pagina zijn ook in de oorspronkelijke, hoge resolutie beschikbaar. Haal die op door op de foto te klikken. |
|
Zuid |
West |
Noord |
 |
 |
||
 |
We nemen eerst de bus naar Gulpen en stappen over voor een klein stukje naar Schin op Geul . Daar volgen we met de gehele groep de Geul stroomafwaarts. We steken de Geul over bij kasteel Schaloen. Merel heeft daar ooit met groepen van een kopje koffie kunnen genieten, maar het terras is gesloten. De eigenaar vertelt ons dat hij genoeg had van de klachten en op zoek is naar een ondernemer die het terras als een zelfstandig bedrijf wil gaan exploiteren. Hijzelf doet alleen nog de hotelfaciliteiten en de restaurants. Het ziet er uit als een job waar de Klaverhof een eitje bij is... We nemen een hapje en een slok water en kijken naar de karpers in de slotgracht. Die eten volgens zeggen alleen adellijke koekjes... |
||
|
De groep splitst op. Merel loopt direct naar Valkenburg langs de Geul en ik neem de rest mee via een ommetje. We spreken af bij een grote steen in Valkenburg in de buurt van de VVV. Klinkt vaag genoeg als je er nog nooit geweest bent. De tocht is wat aan de korte kant, dus ik maak een extra ommetje. Eerst een stuk over een hoogvlakte en daarna duiken we wat holle weggetjes in om uiteindelijk nog een stuk door het bos te gaan. Best leuke weggetjes overigens en aardig wat wandelaars. Toch minstens 20 gezien op deze vrije dag. Na de lunch in de berm met een lekker zonnetje, komen we langs een grotje. Als we er naar toe geklommen zijn, blijkt het met een hek dicht te zitten. Misschien ook wel gebruikt om vuursteen te delven. Bij de ingang zit een smalle niet exploitabele laag. Zelfs niet voor de prehistorische mens. We komen uit bij de kabelbaan in Valkenburg waar je je naar boven kan laten slepen en dan met een karretje rodelend naar beneden. Via een trap langs de kabelbaan komen we in de stad. |
 |
||
In Valkenburg kan je over de mensen lopen. In de winkelstraat is het nog net geen ellebogenwerk, maar wat een gekte. Alle terrasjes helemaal vol. De foto rechts met maar een paar toeristen er op heb ik met moeite kunnen maken. We lopen door naar waar volgens de kaart de VVV moet zitten en dan blijkt de grote steen toch niet te missen. Het rotsblok is meer dan manshoog. We spreken daar af op een vaste tijd en gaan dan allemaal iets anders doen. Biertje drinken op een terras dus. Bij de VVV is ook een kroeg die nog wel wat klandizie kan gebruiken. Later loop ik met een stel naar de Thermen om te kijken of dat een bezoek op de vrije vrijdag waard is. De Cauberg op is behoorlijk stijl! En heel veel fietsers. Vooral naar beneden gaan die eigenlijk wel hard, terwijl beneden een bocht is waarachter ook steeds mensen oversteken. Het gaat blijkbaar meestal goed, anders werd er vast wel wat aan gedaan. |
 |
Rond half vier stap ik op de bus naar Maastricht. Die sluit prima aan op de trein en ik ben met eten thuis. Dinsdag een dagje werken en dan meteen door naar Epen. Lucia is er niet, dus het plan om eerst gezellig met de stoptrein naar Heeze te gaan is niet nodig. Het is op Eindhoven best een gedoe om de intercity naar Maastricht te halen. Het is ongelofelijk druk en je moet van perron 1 de trap af, tunnel door en bij perron 6 de trap weer op. De overstap is vier minuten, maar ik heb maar een halve over... Ik had net de verkeerde trein om in Gulpen een aansluiting te hebben. Dan maar een friture halen en in het dorp rondkijken. Als ik in het hotel kom, is de maaltijd bijna afgelopen en kan ik nog met het dessert aansluiten.
 |
Woensdag gaat de wandeling door het Geuldal naar het zuiden. De Belgische grens over naar een tussenstop voor een drankje. We vertrekken weer naar Epen en pakken daar het Geuldal op. Het dal is heel breed. In betere tijden was de Geul blijkbaar een flinke rivier met voldoende macht om een breed dal uit te slijpen. We lopen over de velden en komen daar deze eenden tegen.  |
|
 |
|||
 |
 |
|
We gaan onverdroten verder door prachtige weiden langs de Geul tot over de Belgische grens. Bij de grens is het nog een beetje zoeken. We drinken wat in Sippenaeken. Merel laat zich ophalen door Tom, die graag met de Jeep van zijn opa rijdt. Alle anderen gaan verder. |
 |
 |
Eerst een heel saai stukje langs een asfaltweg in België en dan weer binnendoor terug naar het hotel. We lopen over een heel open heuvelrug. Daar gebruiken we eerst de lunch met een prachtig uitzicht op kasteel Beusdaal en de wit bloeiende bomen in de bosrand. |
 |
 |
 |
Als we verder en gaan dan Nederland weer in. Als we de Julianastraat oversteken bij hotel Ons Krijtland begint dan ook echt te regenen. Dat kan blijkbaar ook nog. Het heeft niet veel om het lijf, maar toch genoeg om even de regenkleding aan te doen. |
 |
Later komen we langs een schattig wit huisje met de bloeiende magnolia, dat fraai uitkijkt op een weitje met een poel er in. Later hoor ik van Lidwien dat het recent nog verkocht is en dat zij daar ook nog naar heeft gekeken. Maar: geen water, geen elektriciteit, dus echt iets voor de natuurliefhebbers. We komen via kleine paadjes naast het hotel uit.
 |
 |
Donderdag gaan we langs de Gulp ipv de Geul. De rivier ligt iets meer naar het westen. We vertrekken vanaf het hotel meteen links om de hoek. Daar mis ik al direct het juiste zijpad en moeten we weer 100 meter terug. Goed dat we dat gedaan hebben anders hadden we deze leuke pony en dit fraaie paadje gemist. Het is zo smal dat je goed op het prikkeldraad moet passen... De rug bovenaan de foto is Schweiberg waar ons hotel De Bloeiende Berg is.
 |
 |
|
We lopen daarna het bos in. Deze stam is van een van de wit bloeiende bomen in de bosrand. Opvallend zijn de horizontale banden in de stam. We denken dat het een wilde kers of en vogelkers is.
Door het bos gaan we schuin omhoog langs de golfbaan. We blijven op hoogte en hebben fraaie vergezichten over geploegde akkers. |
 |
|
We stoppen in het volgende dorpje voor een drankje bij een nieuw gebouwd hotel Gerardushoeve, maar wel in de oude stijl met een binnenplaats. |
 |
Ze hebben hier hele grappige asymmetrische kopjes. Vast niet lekker voor linkshandigen. |
Tegenover het hotel lopen we verder langs de velden en dalen we weer af in het dal van de Gulp. Dit pad is nu een pad, maar is zo te zien bij een flinke regenbui een bergrivier waar je dan niet wilt lopen... Aan het eind slopen we een prikkeldraad-hekje om gaan dan over de weiden langs de Gulp. Uiteraard maken we het hekje ook wel weer vast. Op sommige punten is de oever van de Gulp heel steil en meer dan 10 m hoog. Ook meandert de Gulp veel meer dan de Geul. Het riviertje is ook veel kleiner. We lunchen op een schiereiland dat door de rivier wordt gevormd. De weiden staan vol met pinksterbloemen.
|
Lunch op een dikke tak die uit de boom is gevallen.
|
Het veld is helemaal roze van de pinksterbloemen
|
|
Het valt niet mee om de meanders goed in beeld te krijgen. Op deze andere foto staan er drie, maar dat is bijna niet te zien. |
Op het volgende schiereiland staat een uit elkaar gevallen wilg, die nog wel leeft. |
|
Doline in de buurt van het pad
|
Fraai open loofbos
|
 |
Als we verder gaan moeten we eerst weer een stukje over de hoogvlakte en duiken dan het bos weer in. Op een bord staat de nodige informatie over het gebied. De ondergrond is van kalksteen en de aanwezigheid van dolines wordt vermeld. Dat is een trechtervormige kuil aan het oppervlak boven het instortingsgedeelte boven in een grot en is daarom een indicator voor de aanwezigheid van een grot. Nog geen 100 m verder vind ik er één vlak bij het pad. Daarna gaat het verder door een heel open bosgebied met prachtige oude loofbomen. Het zou het Liesbos thuis kunnen zijn. Langs de bosrand en dan komen we weer bij het witte huisje dat uitkijkt over de wei met de poel. De koeien lijken wel op dezelfde plek te staan, maar de reiger staat niet meer aan de poel. Dat was dus blijkbaar een echte. De wei aan de linkerkant van het pad is helemaal geel van de paardenbloemen. Net als gisteren komen we weer uit bij het hotel en kunnen lekker aan de bar voor een drankje. Dat hebben we wel verdiend vandaag. Ik ga dan maar weer naar Hurpesch en pak bus 57 via de grensroute naar Maastricht. Friture bij de Smullers en de intercity naar huis met overstap in Eindhoven. Acht uur thuis. |
 |
 |
 |
Daar blijken ook weer de nodige bomen in bloei te zijn geraakt. Deze vogelkers staat naast de sloot. Goed in de gaten houden dat we die niet per ongeluk wegbezuinigen omdat hij een beetje scheef groeit. Zaterdag maak ik de eerste vlonders voor het balkon. Het is een beetje schipperen met het verschil in breedte voor en achter, maar dat weet ik wel aardig weg te werken en het plan blijk te kloppen. Zaterdag ligt er ineens een zwart lammetje in de wei. Ze lijkt wel kleiner dan die van vorig jaar, maar dat blijkt na weging niet te kloppen. Wel een ooitje en dat is wel fijn. Kari is nog steeds flink ziek. De dierenarts heeft de schapen allemaal nagekeken op wormen. Die hebben ze blijkbaar niet. Ze vindt ze wel allemaal mager, hetgeen te voelen is naast de wervelkolom. De doornvormige uitsteeksels zijn goed te voelen en er liggen geen rugspieren naast. Toch hebben de ooien het gewicht dat je ook op internet vindt voor quessant schapen. De rammen zijn normaliter zwaarder. Njord is dat wel, maar Kari niet. |
