Dan op woensdag is er weer een nieuw schaapje. Weer een ooitje. De eerste heet Mira van wie we de schapen hebben gekregen. Het rammetje heet Run en nummer drie heet Jara. Het wordt donderdag nog spannend, want Ter moet werken en ik ben weer met de wandelgroep op pad in de Beemster. Bij thuiskomst blijken Gaia en Marja te hebben ingegrepen. Ze hebben Heide gemolken, een fles en flesvoeding gekocht.

Wendy en Marcel zijn de wei aan het bemesten, want het gras groeit door de droogte niet best. Nu nog veel regen.

Nadat we de fles een paar keer hebben gebruikt, is het niet meer nodig, want dan drinkt Run zelf. De melkpoeder brengen we daarom maar terug naar de Boerenbond.

Donderdag ga ik iets later dan normaal op weg en ontmoet de wandelgroep op station Sloterdijk. We reizen dan gezamenlijk verder naar Alkmaar voor een bezoek aan de kaasmarkt. Dan met de bus naar Schermerhorn om te beginnen met de lunch. Daar ontmoeten we Linde die vandaag ook meeloopt. 's-Morgens moest ze nog werken in Almere en ze is vandaar direct met de auto naar Noord Holland gereden. We zien in Schermerhorn de kerk, waarvan we de sleutel krijgen in de kroeg en we zien op weg naar het kleinste huisje dit drijvende meerkoetennest. De vogels zijn zo aardig om even van het nest te gaan, zodat we de eieren kunnen tellen.

Daarna wandelen rond de kop van de Beemster. Na de gevarieerde landschappen van de Veluwe, de Betuwe en Zuid Limburg, is dit maar een saai gebeuren. Het pad voert steeds over de dijk en daar staan overal schapen op. Het gevolg is dat er bijna geen bloemetje meer groeit. Het is wel oer Hollands en dat is ook wel instructief voor de wandelgroep. Die zouden anders kunnen gaan denken dat Nederland een heuvelachtig land is...

Rustpauze halverwege met uitzicht over de Beemster. Achter de dijk zitten we lekker uit de wind. In het slootje ineens een zwarte modderwolk. Blijkbaar zitten er ook flinke vissen.

Daarna over de weg verder langs het dorpje Beets. De schapen op de dijk lopen bijna een km met ons mee. Dan onder de snelweg door en het laatste stukje naar Oosthuizen. Merel is met de auto van Linde naar het eindpunt gereden en zit daar tegen een boom op ons te wachten. Daar splitsen we weer. Vier vrijwilligers gaan met de auto terug naar Amsterdam en de rest met de bus. Daar nemen we afscheid bij het Centraal Station. Een paar weken later komt er een prachtig fotoboek van Canada met een kaart van alle wandelaars. Hartelijk dank daarvoor. Zo te zien is er in Canada ook geen gebrek aan wandelmogelijkheden.

Bij het maken van deze foto bleek er ineens een vlieg op de dotter geland te zijn. En behoorlijk scherp in beeld. Wat een mazzel!

Deze fuut dook meteen onder toen ik vertelde dat ze dat doen. Braaf beest. Jammer dat ze nog geen kleintjes op haar rug droeg.

Als ik zondagmorgen met Ter bij de schapen ga kijken zien we een ree wegschieten naar de boomgaard. Toch eens kijken of ik hem zie. Ik ben nog nooit zover de boomgaard in geweest, maar het is er prachtig met de bloesem. Tussen de laatste twee rijen zie ik ze. Het blijken er twee te zijn. Ik maak zeven foto's en dan scharrelen ze tussen de bomen door naar een andere rij. Als ik terugloop, zie ik er tien rijen verder nog net een tussen de bomen door schieten, maar daarna lijken ze wel opgelost.

Merel blijft nog een week bij ons logeren voor ze weer naar Toronto terug gaat. Gezellig.