Maandag heb ik nog steeds erg last van mijn rug. Dus maar een paar pillen er in om te kijken of het weg wil trekken. Zitten gaat nog redelijk, dus dan maar een beetje werken.

Aan het eind van de morgen ineens het gepiep van een achteruitrijdende vrachtauto en herrie voor de deur. Aangezien ze vorig jaar de achterpoort van Jari verpest hebben bij het ophalen van het snoeiafval, ga ik maar eens gauw kijken. Het blijkt een kipper te zijn van een oom van Wendy die een lading betonklinkers komt brengen. Een uur later komt lading twee, dus we hebben nu twee stapels steen voor de deur waar je niet overheen kunt kijken. Dat is misschien voor het pad, dus 's-middags met Ter maar eens de precieze maat opgenomen. Tot de poort is het 112 m en de breedte is iets om over na te denken. De werkelijke breedte van het pad is nu van bijna vier tot ruim zes meter breed. Met de 300 m² kan er dus bijna drie meter breed bestraat worden. Ik moet toch nog langs De Regt voor binnenbandjes van een kruiwagen en de zitmaaier en vraag meteen naar het aanbrengen van een zandbed. Dat is 10 euro per ton ter plaatse gestort en er gaan anderhalve ton in een kuub zand. We zullen circa 5 cm moeten gebruiken dus 22.5 ton zand. Dan nog het werk om te verspreiden voor 49 euro per uur.

Als ik dinsdagavond thuis kom staat er een soort boormachine naast het tunneltje, die blijkbaar een pijp in een boog onder de weg bij het klooster door moet boren. De boorbuis gaat onder een hoek van een graad of tien de grond in. De haspels met zwarte mantelbuizen staan er al een maand. Woensdagmorgen beginnen ze net met het werk als ik naar de bus fiets. Toch eens vragen hoe ze de bocht om komen. Bij de boorkop zit een op afstand bestuurbare plaat waarmee de boorkop in een andere richting gestuurd kan worden. Van boven wordt gemeten waar de boorkop zit en dan naar de put 50 m verderop gestuurd. Eerst een gat boren van een cm of 10 en dan komt er een wijdere kop op van 30 cm en daarna één van 60 cm. Dan de buizen er door trekken. Het is toch fraai dat dat kan. Helaas zie ik de bus voorbij rijden, dus als een speer naar het station fietsen. Met die oude wrakke kinderfiets van Leander valt dat nog niet mee, maar ik heb nog zes minuten over voor de trein komt. Wel een beetje vochtig geworden... 's-Avonds regent het toch ook weer aardig en ik mag met de fiets in de bus terug naar huis. Nooit gedaan, maar wel erg prettig voor een keertje.

Vanuit het huis hebben we mooi zicht op twee wit bloeiende struiken bij de paddenpoel.

Vrijdag naar de kwalificatie van de WorldCup Boulderen die de NKBV naar Nederland gehaald heeft. De wedstrijd vindt plaats in het klokgebouw in Eindhoven. De organisatie is gedaan door de mensen van Monk Bouldergym in Eindhoven. Ik kan een uur later van huis weg dan normaal en kan dan vanaf negen uur alle deelnemers zien. 's-Morgens bij de dames is er nog niet zo veel publiek, maar ik spreek wel vele mensen die bij de wedstrijd betrokken zijn. IFSC voorzitter Marco Scolaris en medecommissielid Tim Hatch die IFSC afgevaardigde optreedt. Chérie is hoofdscheidsrechter. Daarnaast nog vele vrijwilligers als bouwers en scheidrechters. Dit is toch ook echt wel mijn wereldje. Vera klimt de eerste boulder in de eerste poging, maar de tweede lukt helemaal niet. Ze baalt er zichtbaar van en heeft moeite om met de mislukking om te gaan. Als de derde weer in de eerste poging lukt ga ik er van uit dat ze zich er over heen heeft gezet, maar ook bij de laatste twee boulders gaat het niet goed. Ze wordt daarmee 29-ste. Nikki van Bergen gaat echt goed. Mist een enkele poging, maar het ziet er goed uit. Ze staat hoog op de lijst, maar enkele goede klimsters na haar laten haar wat zakken. Als ze aan de laatste boulder begint, staat ze 10 in de tussenstand. Juist voldoende voor plaatsing in de halve finale. Door een snel resultaat van een van de anderen zakt ze naar plaats 12 en moet dus scoren op de laatste boulder om verder te komen. Het doet er alles aan, maar het lukt maar niet. Als ze twee seconden voor tijd nog net top haalt, staan de toeschouwers op hun kop. Dit is echt emotie.

Tussen de middag is er ruim twee uur pauze om om te bouwen voor de heren. Ik ga even werken bij het hoofdgebouw in Eindhoven. Kan net mijn mail verwerken en ga met de trein naar Beukenlaan terug omdat je dan voor de deur uitstapt. Erg handig. Diverse jongens hebben een wildcard gekregen voor de wedstrijd, dus er doen veel Nederlanders mee. En hoe! Het niveau is echt goed Timo gaat door, Casper na herstel van een elleboogoperatie en Jorg wordt tweede in de groep. Wouter wordt eerste in de groep voor meervoudig wereldbekerwinnaar Kilian Fischhuber! Het kan niet op. Ricardo de Leeuw en broer Nicky (Nederlands kampioen van vorig jaar) beginnen ook heel goed, maar redden de volgende ronde net niet. Het enthousiasme bij het publiek is groot. Vijf Nederlanders in de halve finale. Een ongeëvenaard resultaat en met twee plaatsingen die zorgen voor een hooggespannen verwachtingen voor zaterdag. Ik mag met Marjon meerijden, die me wel thuis af wil zetten. Vind ik wel leuk om haar het huis te laten zien. We hebben het er over als we elkaar zien, al is dat niet vaak en eigenlijk hebben zij ons met hun Finnhouse in Abcoude over de streep getrokken om ook een Fins huis te bouwen. Als we thuis op het terrein rondlopen, zien we nog net een grote ree over de lage wei richting Evenaar wegschieten. Leuk dat ze die ook gezien heeft, want dat is pas de tweede keer dat gasten het groot wild op de Klaverhof zien.

De halve finale op zaterdag is ook weer heel spannend al vallen alle Nederlanders helaas af. Het moet ook maar lukken en juist bij boulderen kan het voorkomen dat je de oplossing even niet ziet of dat het type boulder je niet ligt. De Japanse Akiyo Noguchi die eerste staat in de stand om de wereldbeker heeft de kwalificatie gewonnen en start dus als laatste. Ze heeft zichtbaar meer moeite met de boulders in de halve finale. Pas 30 s voor tijd weet ze op de laatste boulder nog net voldoende te scoren om zesde te worden en dus als laatste de finale in te gaan. Daar moet ze dus als eerste starten.

Als de routes omgebouwd worden voor de finale gaat iedereen naar buiten. Ik zit nog even gezellig te kletsen met Danique en Celine . Er is ook van alles in Monk Bouldergym te doen. Was ik nog nooit geweest, maar het ziet er heel verzorgt en ruim uit. Wat hebben die jongens een prachtige faciliteit gerealiseerd! Ik zit buiten een tijdje te kijken bij een groepje jongelui die op een gespannen koord aan het lopen zijn. Tom vertelde laatst dat zij dat bij de Wilgenweard ook aan het doen zijn en dat het heel leuk is. Zo komen we de pauze wel door. Daarna de clinic met Yuri van Gelder bekijken en eten met de andere VIPS. Bij de finale is de hoeveelheid publiek wel erg aangegroeid. Ik weet niet hoeveel kaartjes er verkocht zijn, maar ik schat het toch wel op 1000 bezoekers. De geluidstafel wordt inmiddels voorzien van signaal door twee DJ's, dus het is wel een beetje oppassen met je oren... Wel veel beter te doen dan vorig jaar bij de Effenaar. Het is weer reuze spannend, maar uiteindelijk wint Kilian Fischhuber met een ruim verschil en ook Akiyo Nuguchi doet wat van haar verwacht wordt en finisht als eerste. Als ze het wat moeilijk heeft bespeeld ze het publiek om haar bij te staan. Heerlijk mens, klein en tenger, maar schijnbaar meesteres van de omstandigheden. Een van de speakers zegt na het Japanse volkslied dat hij er toch wel een brok in zijn keel van krijgt en dat verwoord mijn gevoel ook prima. Later lees ik in een verslag op Internet dat Kilian Fischhuber in een interview heeft gezegd dat hij nu de vierde keer de titel wint, maar nog niet eerder zo het gevoel heeft iets gepresteerd te hebben, zo enthousiast leeft het Nederlandse publiek mee. Erica Terpstra doet nog een duit in het zakje dat ze vindt dat Boulderen de Olympische status verdient en Marco Scolaris belooft buiten de orde dat we volgend jaar weer een WorldCup mogen organiseren. De organisatie heeft het zeker dubbel en dwars verdient!

Zondag met Leander naar zijn danstest. Hij moet nu 5 dansen doen en de salsa extra. Samen net geen 8.5 gemiddeld. Hij heeft er zichtbaar plezier in dus ik heb een prima middag. Terug missen we net de bus maar halen toch nog net de trein door naar het station te lopen. Dat gaat eigenlijk best. Thuis lees ik op Internet dat Nicky de Leeuw zondag het wereldrecord Dyno scherper heeft gesteld! Wat kan ik me nog goed herinneren dat hij mij tien jaar geleden voor de eerste keer bij een hallencompetitie voorbij klom ...