Op de hoge wei is na het hooien het gras nog niet zo hoog gegroeid, maar het staat er wel vol met bloemen.

Maandag weer een beetje op. Kijken of er wat klusjes voor de baas te doen zijn. Het is niet veel. Paar mailtjes behandeld en wat zitten lezen over de huidige inzichten over de Mexicaanse griep op de site van de RIVM. Gebeld en later gemaild met de Coördinator Grieppandemieteam van TNO om de intranet informatie op het werk wat correcter en completer te krijgen. Gemaild naar Shaodan Pan voor wie morgen haar huwelijksvakantie begint. Vooral snel weg uit een zinderend Sjanghai (39°) en op reis naar het noorden naar een paar plaatsen aan dezelfde "baai" die door Korea China en Japan wordt omsloten, maar dat is toch 800 en 1600 km noordelijker en 15° koeler. Leander is nog steeds flink ziek. Hij ligt eigenlijk alleen maar in bed. Als ik de huisarts bel, krijg ik telefonisch een kuur voorgeschreven, die ik later bij de apotheek kan afhalen. Ik maak nog een klein klusje af aan de trapdeur en voel meteen de koorts weer toeslaan. 's-Avonds 37.1 dus dan gaat het weer.

Als ik bij de schapen ga kijken zie ik in de sloot een zwart marterachtig dier. Hij loopt weg door de sloot en even verder klimt hij op de kant en verdwijnt tussen de begroeing onder de boot. Als we het dier opzoeken moet het wel een bunzing geweest zijn, dat is eigenlijk de enige die heel donker is. Alleen een paar lichte strepen over het gezicht maar dat heb ik niet echt gezien omdat hij van me af liep. Een liefhebber van kippen, dus mogen we wel oppassen met de kippenren aan de andere kant van de sloot. Hopelijk is de haan dapper en geeft hem van katoen als hij in de ren komt.

Dinsdagmorgen ben ik voor het eerst onder de 37 en heeft Leander 37.7 als Ter naar haar werk gaat en ik zal in de loop van de morgen nog eens kijken. Ik voel me eigenlijk wel aardig, maar blijf toch maar een dagje thuis werken tot ik echt beter ben en niet iedereen in Helmond aansteek. Als ik beneden koffie ga halen, is Leander weer even naar de WC en loopt daarna te rillen van de kou. Tweede pil van de kuur voeren en een extra fleece-dekentje er bij en nog maar weer eens meten, want blijkbaar neemt de koorts toe. Mooi om eens het verschil met de oorthermometer die Ter gisteren voor het gemak heeft gekocht te bekijken. Die geeft 40.5 aan en de normale thermometer 41.5... Dit begint uit de hand te lopen. Weer de huisarts gebeld. Er wordt door de assistent overlegd en ze komt terug met de mededeling dat de dokter vindt dat ik eerst maar even bloed moet gaan prikken met hem.

Geen auto, dus de oude Saab zonder brandstof geleend van Gaia. Labformulier gehaald bij de huisarts en weer terg om Leander op te halen. Halverwege het pad staat een groenbedrijf geparkeerd, dus we moeten even naar de auto lopen. Dat gaat niet echt strak, maar hij komt er en we tuffen naar de huisartsenpost in Etten. Daar is ook het lab en dan is de uitslag sneller klaar. Drie wachtenden voor ons. Als hij aan de beurt is loop ik even naar de balie om te vragen wanneer de uitslag te verwachten is. De deur van de behandelkamer gaat open en de dame is blijkbaar op zoek naar mij. Of ik even mee kan komen. Hoelang hij die koorts al heeft en of hij inderdaad niet door de dokter is gezien. Hij kon niet meer staan en is op de behandeltafel in elkaar gezakt. Kan nauwelijks spreken, maar dat was al zo. "Dit is niet normaal meer, hier moet u geen genoegen mee nemen". De drie dames zijn allen druk om hem te koelen. Er is toevallig geen enkele arts aanwezig in de huisartsenpost, dus bellen ze zelf nog maar weer eens met de huisartsenpraktijk. Die vindt dat hij dan maar direct naar het ziekenhuis moet. Ambulance is al gebeld. Ik maakte me toch erg ongerust en er valt ook wel wat van je af als het dan kennelijk doortastend wordt aangepakt. Tranen dus, want zo ben ik nu eenmaal. Als de ambulance er is infuus, zuurstof en aan de monitor. Met vliegende sirene weg naar Amphia Molengracht. Of ik er maar vooral rustig achteraan wil rijden.

Toch eerst maar naar huis om af te sluiten en spullen te pakken, om Gaia te vragen of ik de auto langer mag hebben en wat benzine in de auto te gooien uit de jerrycan, want ik weet ook niet hoelang een Saab met het lichtje aan kan rijden. In het ziekenhuis blijken ze al vastgesteld te hebben dat hij waarschijnlijk een abces in zijn keel heeft, maar helaas zitten de KNO artsen in de andere vestiging. Had ik dan toch maar gevraagd of we daar niet heen konden, want die is dichterbij. Ik mag hem daar gelukkig zelf heen brengen. Gedoe bij de balie, want of hij ook een echte legitimatie heeft. Ik kan hem niet vinden, maar die blijkt hij toch te hebben. Dan blijkt zijn naam toch geen Schuurman te zijn. Normaal verandert je naam niet, dus moet hij opnieuw ingevoerd worden onder zijn echte naam en dus ook een nieuw patiëntennummer. Allemaal nieuwe stickers plakken. Maar de labtesten lopen nu onder het eerste patiëntennummer, dus een oude sticker in mijn zak mee om in het andere ziekenhuis af te geven, zodat ze de resultaten uit het computersysteem kunnen halen. De auto heeft even in de zon gestaan en het is wel 50° binnen. Ramen open en op weg. Het is gelukkig niet ver. Bij het andere ziekenhuis kan je alleen een rolstoel pakken als je een euro hebt. Hij haalt het lopend. Ik ga de auto parkeren en hij wordt ondertussen naar een behandelkamer gebracht. Als de specialist er is wordt hij verdooft met een pufje uit een spuitbus en dan met een spuit het abces proberen leeg te zuigen. Lukt eerst niet, maar dan komt er toch een cm³ pus. Hij gaat opgenomen worden en krijgt intraveneus een zware antibioticakuur, voeding en vocht. "Dan gaat het, meestal snel weer beter". De KNO verpleegster scoort uit haar eigen portemonnaie een rolstoel en wij op pad naar de afdeling. Daar wordt hij al opgewacht en dan is het allemaal snel geregeld. Of hij recent nog in een ziekenhuis geweest is: "Nee alleen in Mexico". Het gaat dus alweer een stuk beter met hem... Ik ga dan maar gauw naar huis voordat Ter een leeg huis aantreft.

Even de dames van de huisartsenpost gebeld, waar ze om gevraagd hebben. Ze zijn blij dat het goed met hem gaat. Marlieke de huiswerkhulp afgebeld, die 's-avonds voor een exit gesprek zou komen. Dan met Ter naar de tandarts, die vlak naast onze huisarts zit. Daar maar even langs om ook te melden dat het nu OK is. Ik spreek een van de andere artsen, die hem een paar weken geleden keurig van een longprobleem heeft afgeholpen. Ze hadden het er inmiddels ook over gehad en van de specialist gehoord dat het in orde gekomen was. 's-Avonds weer op bezoekuur. Zijn kamergenoot heeft exact hetzelfde. Ook vanaf zaterdag flinke keelpijn en op precies dezelfde manier, maar een paar uur eerder, van zijn abces af geholpen. Het was ook geen weer zaterdag...

Woensdag gaat de bel. De biologe van de jaarlijkse bacterievuur controle. Of ze ook haar ronde mag doen. Natuurlijk. Ik ga haar even later zoeken om te vragen of ze al aan koffie toe is. Ze vindt het maar een paradijsje en is altijd blij om hier te moeten inspecteren. Ze heeft nog een beschermde plant gevonden: de wilde marjolein. Nu had ik die zelf ook wel gezien, want ik maai er 5 cm vandaan het pad... Maar ik wist natuurlijk weer niet wat het was.

Hier groeit de wilde marjolein aan de rand tussen de gulden roede en ligt op het gemaaide gras.

Verder nog even bij de buren kijken hoe ze vorderen met het opruimen van het oude huis. Zaterdag heeft de loonwerker alles tegen de grond gewerkt en nu is het alleen opruimen in de containers. Het verwijderen van het dakleer is wel een stuk gemakkelijker gegaan. Dat moet wel allemaal apart naar de stort voor 30 euro per aanhanger.

Donderdag krijgt Ter Leander 's-middags weer mee naar huis. Zijn kamergenoot moest opnieuw behandeld worden, maar dat ging blijkbaar niet goed, want die moest met spoed naar het Erasmus MC in Rotterdam. Donderdag aan de wei begonnen. Ik maak twee brede banen kruislings over de wei, zodat ik vier vakken overhoud om schoon te maken. Dan blijft het nog een beetje overzichtelijk.