Maandag hoef ik niet naar de tandarts. Die belde gisteren dat haar man ineens met hart-problemen in het ziekenhuis is opgenomen. Daarom 's-morgens de hoge wei gemaaid. Als ik bijna klaar ben, zit de tweede pan ineens heel erg los. Meteen stoppen en naar Zeist voor een extra dagje werken. Na thuiskomst snel de lagers van de tweede schijf vervangen en de hoge wei afgemaaid. Bij het maaien van de bloemenwei zie ik de ree vier keer. Een keer langs de sloot bij de oude boomgaard. Dan schiet ze langs de paddenpoel richting Marcel en Wendy. Daarna staat ze tegen de dijk op de gemaaide lage wei en loopt nog later over de wei naar de Evenaar.

Dinsdag komt Gaia weer thuis. We hebben haar erg gevolgd op internet, maar ze heeft vast nog meer verhalen en heel veel foto's. Na het eten gauw even langs. Om acht uur over de wei gelopen. Her en der is het gemaaide gras nog best wel lang. Nieuwe messen nodig? Het hooi droogt al wel goed. Daarna komen EP en Jolien op bezoek voor mijn verjaardag. We hebben het over de vraag van Tom om de familiewieg te kunnen gebruiken. Nu komt er onverwacht ten aanzien van de wieg een traditie om de hoek kijken. Die bepaalt dat de wieg steeds overgaat op de oudste zoon en dat alle kinderen en kleinkinderen daarvan met de naam Elink Schuurman in de wieg kunnen liggen. En daar horen de kinderen van Tom niet bij. Erik Paul heeft een lijstje met namen gemaakt van de kinderen die van de wieg gebruik gemaakt hebben. Uit de lijst blijkt wel dat er steeds perioden zijn geweest waar relatief snel achter elkaar kinderen in de wieg hebben gelegen, afgewisseld met perioden dat er blijkbaar geen kinderen waren. Het is ook wel duidelijk dat het niet mogelijk is iedereen met de naam in de wieg te leggen, want op gegeven moment zijn er meerdere gegadigden tegelijkertijd. Erik Paul en Jeroen hebben het besproken en zijn wel genegen voor Tom een uitzondering te maken. Wij zullen de boodschap overbrengen. Wel jammer dat wij nooit van die traditie hebben gehoord. Het staat ook in een codicil van oma, maar ook daar zijn we niet mee bekend.

Woensdag beide weiden geschud en de bloemenwei geharkt. Eerst met de Lotus, maar daarna verder met een hark. Het blijft toch een heel oppervlak... Om blaren van in je handen te krijgen. Er ligt nu een rug, zoals Ter graag wil. Gaan we eens kijken hoe zich dat houdt. Nu de schapen het onderhoud doen, hebben we er in ieder geval geen last van met maaien.

Donderdag komt Jonathan vertellen dat Run een hoorn heeft die opzij staat ipv naar achteren. Dierenarts erbij en vrijdag de hoorn er af gehaald. Dat ging bijna vanzelf, zover was hij al afgescheurd. Ergens aan blijven hangen of aan het stoeien geweest? Een elastiek om zijn hoofd moet eventueel nabloeden stoppen. We hebben de laatste tijd wel vaak een dierenarts nodig!

Zaterdag tweede keer schudden. Klein buitje, maar dat kan geen kwaad. De hoge wei is wel arm... Er staat veel minder op dan op de lage wei.

Met de zon in het westen biedt het rozenlaantje altijd een mooie doorkijk al is de sfeer moeilijk op de foto te krijgen. Verder ook de schapen scheren. Dat gaat een stuk gemakkelijker dan vorig jaar. Ik durf weer wat meer en alles gaat goed. Ze zien er ook wat strakker uit dan, al zijn de lammetjes toch wel fraaier dan de geschoren ouwelui. En ze lijken nu wel even groot!	De liguster in het rozenlaantje is heel goed uitgelopen en begint al weer aardige struikjes te vormen. Het is de bedoeling daar een haagje op heuphoogte van te maken. Misschien moet er steeds nog een plant tussen gezet worden, maar dat kijken we nog even aan. Vergelijk maar hoe het er eerst uitzag!

Zondag langs de sloten gemaaid met de bosmaaier. Een keer in de maand en ik houd de bramen goed onder controle.